معرفی مرغ مینا سخنگو
پرنده مرغ مینا مدت بسیار زیادی است که همدم انسان‌ها بوده و بسیار محبوب است. مدت‌ها پیش مرغ مینا به عنوان حیوان خانگی اشراف زادگان شناخته شده بود و به مدت ۲۰۰۰ سال نیز هندیان به ستایش این پرنده می‌پرداختند. اما آنچه که امروز موجب محبوبیت مرغ مینا شده استعداد بسیار زیاد او در تقلید کردن حرف‌ها و حرکات‌ها و سخنگو بودن اوست. جالب است بدانید مرغ مینا بسیار بهتر از کاسکو آفریقایی می‌تواند تن صدای افراد را تقلید کند.
در این مقاله از مجله پت خرید درباره مرغ مینا بیشتر صحبت خواهیم کرد. همچنین نکات کلیدی در مورد تغذیه، نگهداری و حتی رفتارشناسی این پرنده زیبا را شرح خواهیم داد.
شکل ظاهری مرغ‌های مینا
این پرنده آسیایی از خانواده Sturnidae (منظور Passeriforme) است که از نظر ظاهری تا حدودی شبیه کلاغ است در هند و اندونزی نیز زندگی می‌کند. مرغ مینا ۱۱ عدد زیر گونه دارد و اندازه آن از در طول از ۹ ۱/۲ اینچ تا ۱۲ اینچ متفاوت است.
بزرگ‌ترین گونه این پرنده مرغ مینای هیل است که تاحدود ۱۲ اینچ طول دارد و صدای آن نیز بسیار بلند است. بال‌های سیاه و سفید براق دارد و زمانی که زیر نور می‌ایستد پرهایش مانند رنگین کمان می‌درخشد. نوکش به رنگ زرد مایل به نارنجی است و روی بالش نقطه سفیدرنگی وجود دارد. پا و ساق پا نیز به رنگ زرد است. معمولاً دور گردن و زیر چشمها نیز زرد است ولی این الگو در نژادهای مختلف متفاوت است.
شرایط نگهداری و محل زندگی مرغ مینا
مرغ مینا در طبیعت با استفاده از ساقه و برگ گیاهان وحشی بر روی درختان برای خود لانه می‌سازد (با گره زدن ساقه‌ها). برای نگهداری از مرغ مینا در اسارت باید فضای کافی برای حرکت کردن پرنده وجود داشته باشد. حداقل اندازه قفس مرغ مینا باید بطول سه تا چهار متر ارتفاع دو متر و عرض نیز دو متر باشد. معمولاً صاحبان مینا ازین شکایت دارند که قفس مناسب برای مینای خود پیدا نمی‌کنند. برخی از افراد نیز دو قفس را بهم می‌چسباند و دیوارهای میانی را جدا می‌کنند این روش خوب بنظر می‌رسد ولی ظاهر جالبی ندارد.
شرایط قفس نگهداری مینا
بهتر است قفس پرنده را نزدیک پنجره که نور طبیعی وجود داشته باشد قرار دهید. البته این نکته نیز حائز اهمیت است که پرنده مینا نباید در معرض نور مستقیم قرار گیرد. خوس است از تاب‌های مخصوص پرندگان برای مینای خود فراهم کنید تا بتواند با استفاده از آن ورزش کند و به ورم مفاصل پا دچار نشود. همچنین نگاه کردن رقص پرنده روی این تاب‌ها لذت بخش است.
شما می‌توانید در شب روی قفس را با استفاده از پارچه بپوشانید و از یک کیسه کاغذی روی جعبه برای محل خواب پرنده استفاده کنید. بهتر است جای خواب را در کف قفس قرار دهید. پرندگان زمانی که خواب آلود هستن خودشان به محل تعیین شده برای خوابشان می‌روند. میناها در طول روز چرت‌های کوتاهی می‌زنند اما خواب اصلی آن‌ها در شب است. آن‌ها هنگام خوابیدن سر خود را در میان شانه‌ها جمع می‌کنند و سرشان را به جلو نگه می‌دارند و چشمانشان را میببند. میناها به ندرت هنگام خواب سر خود را میان پرها قرار می‌دهند.
پیدا کردن اسباب بازی مناسب برای میناها می‌تواند یک چالش بزرگ باشد. برای سرگرم کردن مرغ مینا می‌توان از اسباب بازی گربه یا نوزاد استفاده کرد بخصوص جغجغه‌های مخصوص نوزادان!
هنگامی که جغجغه را از سقف قفس آویزان کنید بطوری که به اطراف حرکت کند میناها بسیار لذت می‌برند و سرگرم می‌شوند.
رژیم غذایی و تغذیه مرغ مینا
مرغ مینا جزو آن دسته از پرندگان است که باید از غذای نرم تغذیه کند. آن‌ها عموماً میوه خوار هستند و از میوه‌های رسیده استفاده می‌کنند بخصوص انجیر. همچنین از انواع توت ها، دانه‌ها، درختچه‌ها و شهد انواع مختلفی از گل ها تغذیه مناسبی برای مینا است. در برخی اوقات هم از موریانه مارمولک‌های کوچک و سایر حشرات کوچک تغذیه می‌کنند.
میناها همنشین خوبی برای گیاهخواران هستند. علاقهٔ زیادی به خوردن انبه، الو، موز، خربزه و گلابی دارند. در برخی اوقات می‌توانید از کمپوت میوه برای تغذیه مینای خود استفاده کنید اما اولویت با میوه‌های تازه است. توجه داشته باشید که مرغ مینا دانهٔ برخی از میوه‌ها مانند سیب را نمی‌تواند هضم کند.
میناها به سبزیجات نیز نیاز دارند. شما می‌توانید سیب زمینی‌های شیرین را پخته و با مقدار بسیار کمی نخود فرنگی در اختیار پرنده قرار دهید. همچنین می‌توانید بجای سیب زمینی از برنج پخته شده و یا ماکارونی و ذرت استفاده کنید.
برخی از منابع پروتئینی که مورد نیاز در غذای مرغ مینا عبارتند از: گوشت سفید مانند مرغ، ماهی، بوقلمون و گوشت خوک، تخم مرغ آب پز خرد شده و حبوبات.
اغلب میناها دچار هموکروماتوز یا بیماری ذخیره سازی آهن می‌شوند زیرا پروتئین مورد نیاز بدن آن‌ها تأمین نمی‌شود. برای تأمین آهن مورد نیاز بدن آن‌ها از محصولات تجاری که با نام گلوله‌های مرغ مینا شناخته می‌شود استفاده کنید. این غذا باید بالاتر از ۱۵۰ ppms آهن داشته باشد.
آب تازه باید همیشه در دسترس مرغ های مینا باشد. میناها هنگام تشنگی منقار خود را از آب پر می‌کنند و سپس سرخود را به سمت بالا می‌برند آن‌ها به این طریق آب می‌خورند!
صحبت کردن مرغ مینا
اگر شما دوست دارید که پرندهٔ شما صحبت کند باید آموزشان را از سه-چهار ماهگی شروع کنید. بهتر است برای آموزش از کلمهٔ «سلام» استفاده کنید چون هرزمان که شما وارد خانه می‌شوید یا اینکه به قفس او نزدیک می‌شوید این کلمه را تکرار می‌کنید.
در ابتدا ممکن است صدای مینا گوش خراش باشد و کلمات را بطور شکسته بیان کند ولی با گذشت زمان و تمرین بیشتر مینا به راحتی به حرف می‌آید. برخی از میناها نیز به سوت زدن علاقهٔ بیشتری دارند تا حرف زدن …
پیشنهاد مطالعه: آموزش حرف زدن به طوطی و پرنده ها
نظافت مرغ مینا
مرغ‌های مینا عاشق استحمام دوبار در روز هستند. پس شما باید ظرفی با اندازه مناسب در اختیار پرنده قرار دهید. آن‌ها سر خود را به داخل آب فرو برده و تکان می‌دهند و بالهایشان را نیز خیس می‌کنند سپس بعد از تمام شدن استحمام خود را تکان داده و خشک می‌کنند. همچنین سرخود را برای خارج کردن آب داخل گوش به اطراف تکان می‌دهند و برای خارج کردن آب درون بینی نیز عطسه می‌کنند. میناها معمولاً بعد از حمام کردن خسته می‌شوند وبرای استراحت به جای خواب خود می‌روند.
بطور معمول مرغ مینا بسته به محلی که زندگی می‌کنید یک یا دوبار در سال پوست اندازی می‌کنند. اگر مرغ مینای شما در عرض یکسال هرگز پوست اندازی نکرد حتماً در رژیم غذایی او مشکلی وجود دارد. معمولاً این مشکل با دادن ویتامین و اصلاح رژیم غذایی پرنده رفع می‌شود البته درین مورد باید حتماً با دامپزشک مشورت کنید.
اگر شما می‌خواهید پرهای مینا را قیچی کنید باید طوری کوتاه کنید که در دوبال متوازن باشد تا هنگامی که مینا برای پرواز کردن تلاش می‌کند تعادل خود را از دست ندهد و به یک پررنده دست و پا چلفتی تبدیل نشودو همچنین هنگام فرود به جایی برخورد نکند اگر بال‌ها به درستی کوتاه نشوند پرنده هنگام فرود روی زمین به مشکل برمیخورد و ممکن است به جایی اصبت کند که موجب جراحات شدید وحتی مرگ می‌شود.
تولید مثل مرغ مینا
در اکثر گونه‌ها نیازهای جنسی ماده و نر قوی است و در فصلهای مختلف اقدام به جفت گیری می‌کنند و در طول سال دو یا سه تخم می‌گذارند ولی ممکن است یک تخم نیز بگذارند. تخم مرغ مینا به رنگ آبی بسیار روشن است و شاید لکه‌های بسیار بسیار ریز قهوه‌ای نیز روی آن دیده شود.
از آن جا که میناها پرندگانی ترسو هستند تخم خودرا درمکانی تودرتو می‌گذارند برایاین منظور بهتر است از کاه کاج یا کاغذ ریز شده استفاده کنید! آن را در جعبه‌ای ریخته و داخل قفس پرنده قرار دهید.
هنگامی که پرندده ماده تخم گذاری کرد هر دو پرنده (هم نر و هم ماده) به نوبت در دورهٔ زمان ۱۴ روزه روی تخم می‌نشینند. جنس ماده وقت بیشتری را درون لانه می‌گذراند هرچند هم جنس ماده و هم نر باهم لانه را برای جست و جوی غذا برای فرزندان ترک می‌کنند.
شما باید برای رژیم غذایی جوجه‌ها از کرم استفاده کنید و ترجیحاً خودتان کرم را پرورش دهید. جوجه‌ها پس از ۲۵ تا ۲۸ روز پر درمی آورند.
بیشتر بخوانید: همه چیز در مورد نگهداری و تربیت مرغ مینا
بیماری‌های شایع و اختلالات مرغ مینا
میناها پرندگان نسبتاً سالمی هستند اما در موارد زیر حساس هستند:
هموکروماتوز (اختلال در ذخیره سازی آهن)
پت خرید را دنبال کنید :
